ZROZUMIENIE. WSPARCIE. ZMIANA
Konsultacja psychoterapeutyczna to przestrzeń, w której możesz przyjrzeć się sobie, swoim emocjom, relacjom i doświadczeniom. Pomaga lepiej zrozumieć przyczyny trudności oraz znaleźć nowe sposoby radzenia sobie z wyzwaniami. To proces, który może prowadzić do większej równowagi, samoakceptacji i poczucia sensu.
Konsultacja psychoterapeutyczna jest dla Ciebie, jeśli:
odczuwasz lęk, smutek lub poczucie pustki,
doświadczyłeś(-aś) traumatycznych wydarzeń i szukasz bezpiecznej przestrzeni do pracy nad sobą
masz poczucie utknięcia i chcesz lepiej rozumieć swoje potrzeby
chcesz pracować nad rozwojem osobistym i lepszym poznaniem siebie.
1.
Na początku konsultacji omawiamy, co Cię skłoniło do kontaktu. Możesz opowiedzieć o swoich trudnościach, emocjach, sytuacji życiowej czy relacjach. To czas, abyś mógł(-a) swobodnie podzielić się tym, co dla Ciebie ważne. Dzięki temu łatwiej zrozumiemy, na czym chcesz się skupić.
2.
Wspólnie przyglądamy się Twoim doświadczeniom, schematom zachowań i czynnikom, które mogą wpływać na Twoje samopoczucie. Na tym etapie omawiamy także Twoje zasoby — to, co już działa i może wspierać Cię w procesie zmiany.
3.
Po zrozumieniu Twojej sytuacji wspólnie ustalamy, co może być celem dalszej pracy. Może to być jednorazowa konsultacja, kilka spotkań skupionych na konkretnym problemie albo rozpoczęcie dłuższej terapii. Ten etap pozwala jasno określić plan działania, który będzie dostosowany do Twoich potrzeb i możliwości.
4.
Na zakończenie spotkania podsumowujemy najważniejsze ustalenia. Jeśli zdecydujesz się na dalszą współpracę, ustalamy formę i częstotliwość spotkań. W razie potrzeby mogę również zaproponować dodatkowe materiały, ćwiczenia lub inne formy wsparcia.
60 min.
Każda konsultacja trwa 60 minut – to więcej niż standardowe spotkania terapeutyczne (zwykle 50 min). Dłuższy czas pozwala na głębszą pracę, dokładniejsze zrozumienie Twojej sytuacji i wypracowanie najlepszych rozwiązań.
stacjonarne lub online
Możesz wybrać spotkanie w gabinecie w Warszawie lub konsultację online. Forma jest elastyczna – dostosowana do Twoich potrzeb, tempa życia i poczucia komfortu.
osoby dorosłe
Pracuję głównie z osobami dorosłymi. Jeśli jednak szukasz pomocy dla dzieci lub młodzieży, mogę polecić zaufanych specjalistów zajmujących się wsparciem w tym obszarze.
Cena spotkania wynika z kilku czynników. Nasi specjaliści mogą pochwalić się odpowiednim przygotowaniem specjalistycznym, potwierdzonym odpowiednimi dokumentami. Jest to szczególnie istotne w kontekście braku uregulowań prawnych, które pozwalają na pracę terapeutyczną osobom bez koniecznych kwalifikacji. Szukamy do naszego zespołu osoby, które mają doświadczenie współpracy z lekarzami i lekarkami – wiemy, jak bardzo ten zawód jest specyficzny oraz jaką wartość niesie rozumienie pewnych niuansów, a niekiedy współdzielenie tych samych doświadczeń, równocześnie specjalistów spełniających nasze wymagania nie jest wielu. Cena spotkań pozwala nam na inwestowanie czasu i środków na samodoskonalenie i rozwój zawodowy. Ostatnim czynnikiem jest czas spotkań – 60 minut.
Według nas zdecydowanie lepsze są spotkania w gabinecie. Możemy zobaczyć się w całości, bez kadrowania. Nie mamy problemów ze słabym łączem, zacinaniem, pikselowaniem itd.. Mamy zapewnioną intymną atmosferę, skupienie, prywatność. Lepiej wyczuwamy swoje nastroje, możemy wyłapywać niuanse komunikacji pozawerbalnej. Powodów jest dużo więcej, ale oczywiście nie zawsze może do takiego spotkania dojść. Sesje online były wybawieniem w okresie zamknięcia i dalej pomagają, np. przy lekkich infekcjach (kiedy jesteśmy w stanie pracować, ale nie chcemy zarażać). Sesja online jest dobrym rozwiązaniem kiedy mieszkamy daleko od gabinetu osoby, z którą bardzo chcemy współpracować. Szczególnie duży problem mają osoby mieszkające w mniejszych miejscowościach, gdzie nie ma pomocy, albo trudno jest z pozostaniem anonimowym_wą. Z tego typu sesji mogą korzystać osoby z niepełnosprawnościami, seniorzy, albo po prostu ktoś kto jedzie na wakacje, ale nie chce mieć przerwy w sesjach lub jest w dużym kryzysie. I wreszcie na koniec – czasem nie ważne jest jak, tylko żeby po prostu zacząć.
Współcześnie uzależnienie od alkoholu traktuje się jako objaw, a nie problem sam w sobie. Dlatego proces psychoterapii jest pomocny także w kontekście choroby alkoholowej. Są jednak osoby, które wolą pracować z psychologiem o specjalizacji terapii uzależnień, aktualnie nie współpracujemy z kimś takim, ale możemy polecić zaufane osoby.
Każdy z nas ma opracowany własny, unikalny system pracy. Jednak zależy nam na tym, aby przed sesją dobrze się do niej przygotować. Obejmuje to: sprawdzenie notatek, zaplanowanie nadchodzącego spotkania (zależy to od nurtu, w który pracuje specjalista), wyciszenie się i „przestawienie” z jednej sesji na kolejną, przygotowanie sobie czegoś do picia, albo pójcie do łazienki. Choć może wydawać się to błahe, nasze doświadczenia podpowiadają, że ma to bardzo duże znaczenie dla komfortu terapeuty_ki, a tym samym podnosi jakość pracy.
Psychoterapia wywodzi się z medycyny, dlatego tradycyjnie osobę korzystającą z psychoterapii określano pacjentem. W późniejszym okresie pojawił się trend do nazywania takie osoby klientem, co miało na celu położenie większego nacisku na upodmiotowienie odbiorcy psychoterapii oraz zrównanie pozycji. Zabieg ten miał też wymiar zrywania z bardziej archaiczną odmianą terapii. Obecnie w niektórych nurtach nomenklatura jest ściśle przestrzegana, równocześnie dla wielu specjalistów używa się tych słów wymiennie.
Tak, na psychoterapeutę_kę nałożony jest obowiązek zachowania poufności spotkań. Zgodnie z Kodeksem Etycznym Psychoterapeuty tajemnicą objęta jest nie tylko treść spotkań, ale też fakt, że dana osoba uczęszcza na psychoterapię. Podobnie jak w zawodzie lekarza, wyjątek stanowi sytuacja, gdy klient może być niebezpieczny dla siebie lub innych.
Choć może się to wydawać mało oczywiste – często zaczynamy pracę z osobami, które nie mają jasnego celu, albo mają trudność z jego wyrażeniem. Jest to normalne, ponieważ dla wielu osób dużo bardziej oczywiste jest to, z czym mam problem. O wiele bardziej intuicyjne jest określenie, jak ma nie być, niż jak ma być. Dlatego bardzo często cel terapii wyłania się w ciągu procesu. Generalnie jako cel można postawić sobie wszystko, a rolą terapety_ki jest doprecyzowanie i urealnienie go. Zdarza się też tak, że dynamika procesu terapeutycznego przynosi zmianę, albo modyfikację pierwotnie określonego celu.
Odpowiedź na to pytanie jest trudna, ponieważ zależy od wielu czynników. Z jednej strony, na czas pracy rzutuje często nurt, w którym pracuje terapeuta_ka. Z drugiej, kluczowe jest to, z jakim tematem się do nas zgłaszasz, w jakiej sytuacji życiowej jesteś, jakiego doświadczasz wsparcia na co dzień i wielu innych składowych. Nasz standard pracy obejmuje ustalenie celu współpracy, a następnie sprawdzamy razem z Tobą, czy zbliżamy się do niego, czy odpowiada Ci tempo pracy oraz droga do jego osiągnięcia? Niekiedy taka ewaluacja pozwala na wprowadzanie satysfakcjonujących dla Ciebie zmian, czasem pracujemy nad urealnianiem oczekiwań, a niekiedy mówimy, że nie jesteśmy w stanie pomóc. Być może inny specjalista w innym miejscu będzie dla Ciebie bardziej pomocny.
Trudno znaleźć na takie pytanie odpowiedź, ponieważ jest ona niewyczerpywalna. Najczęściej zgłaszają się do nas osoby:
Zależy nam na podkreśleniu, że są to jedynie przykłady, których wspólnym mianownikiem jest odczuwanie bólu i cierpienia. Każdy powód jest dobry, żeby zgłosić się po pomoc. Zdarzają się też sytuacje, w których wartościowe jest rozwianie swoich wątpliwości o własnych przeżyciach.
W większości gabinetów system pracy zaplanowany jest w modułach: 50 min. sesji i 10 min. przerwy. Na tym tle wyróżniają nas 60-cio minutowe sesje i 15-to minutowe przerwy. Pozwalają one na poprowadzenie sesji bez pośpiechu (mimo, że czasem nawet tyle to za mało), w naturalnym trybie pełnej godziny, do którego przyzwyczajona jest większość osób. Korzyścią takiego systemu są też przerwy, które pozwalają terapeucie_tce na lepsze przygotowanie się do spotkania z następną osobą.
Nie znamy na to przepisu, być może ktoś wie jak, ale nie my. Właściwy dla każdego będzie oznaczało coś innego – ktoś będzie bardziej czuły na empatyczność terapeuty_tki, ktoś inny będzie zwracał uwagę na jego autentyczność. Pewne osoby potrzebują do współpracy kogoś uporządkowanego i konkretnego, co dla kogoś innego będzie bez znaczenia. Niestety najczęściej wszystko okazuje się już po rozpoczęciu współpracy, kiedy przełamane zostają pierwsze lody. Wtedy możemy sprawdzić, czy jest między nami „chemia”? Jakkolwiek tego nie nazwać, chodzi o poczucie komfortu i zaufania. Bez tego współpraca może być bardzo trudna. To co można zrobić to poszukać informacji o tym, w jakim nurcie ktoś pracuje i czy mi to odpowiada? Jak ktoś siebie opisuje i jakie to robi na mnie wrażenie? Czy szukam kogoś w pełni anonimowego, czy z polecenia? Czy będzie miało dla mnie znaczenie ile ta osoba ma lat, jakiej jest płci, jaką skończyła szkołę? Cokolwiek, co może mieć znaczenie, a następnie po prostu umówić się na spotkanie, sprawdzić i ewentualnie szukać dalej.
Nasze doświadczenia podpowiadają nam, że pewna grupa osób poszukuje dla siebie psychoterapeuty_tki, kierując się płcią, wiekiem, albo inną zmienną osobową. Niekiedy określona płeć pozwala na większe poczucie bezpieczeństwa. Czasem motywacją jest ciekawość pracy z osobą tej samej lub innej płci. Niektóre osoby szukają w terapeucie_tce symbolu postaci, której im brakuje (np. zmarłego rodzica). Płeć może mieć znaczenie, będzie to jednak zależało od potrzeb osoby szukającej pomocy.
Nurt, w którym terapeuta_ka pracuje może mieć znaczenie, ale nie musi. Większość szkół terapeutycznych opiera się na podstawach teoretycznych i empirycznych, są jednak osoby, które pracują niesprawdzonymi metodami. Kolejna istotna kwestia to styl pracy i sposób myślenia o człowieku – przekłada się to na przebieg spotkania oraz postawę terapeuty_ki. Niekiedy wpływa to na samopoczucie osoby korzystającej z pomocy, albo mija się z jej oczekiwaniami. Warto wybierać psychoterapeutę_kę świadomie – wiedzieć, co sobą reprezentuje i jaką wnosi wartość. Równocześnie, dla wielu osób nurt nie ma znaczenia – to co jest wspólne dla wszystkich (uznanych nurtów), to szacunek do drugiego człowieka oraz chęć niesienia pomocy. Ponadto, w wielu nurtach różne rzeczy nazywają się inaczej, ale mówią o tym samym, mają wspólną psychopatologię, a sami terapeuci i terapeutki pracują integrując różne nurty.
Temat jest złożony, dlatego więcej o nim przeczytasz w artykule.
Aktualnie oba zawody łączy brak regulacji prawnych – funkcjonuje „martwa” ustawa o zawodzie psychologa i rozporządzenie o zawodzie psychoterapeuty. Powoduje to dużo sporów, niejasności i finalnie temat pozostaje niejasny. Psychologiem pozostaje osoba, która ukończy studia, otrzymując tytuł magistra. Psychoterapeutą można zostać po zakończeniu szkoły psychoterapii. Jedna z definicji psychoterapii opiera się na tym, że „stosuje się w niej metody psychologiczne (…) w celu pomocy osobom zmagającym się z różnorodnymi problemami”. Sugeruje to, że psychoterapia z psychologią jest silnie powiązana. Choć psychoterapeutą może być osoba o dowolnym wykształceniu, w naszej placówce zależy nam, żeby były to osoby po pięcioletnich studiach magisterskich z zakresu psychologii. Dzięki temu różnice się zacierają.
Twoją korzyścią może być zrealizowanie postawionego celu oraz uzbrojenie się w narzędzia, skutecznie wspierające w zaspakajaniu własnych potrzeb. Udział w psychoterapii pozwala też na lepsze poznanie siebie, swoich wartości i potrzeb. Pomaga w radzeniu sobie z emocjami. Jest procesem leczniczym w zaburzeniach i chorobach, m.in.: depresja, zaburzenia lękowe, napady paniki. Najważniejsze jest jednak zmniejszenie cierpienia, ponieważ psychoterapia pomaga w radzeniu sobie z trudnościami w zakresie zdrowia psychicznego, zaburzeniami, chorobami oraz w doświadczania emocjonalnego bólu.
Psychoterapię i pomoc psychologiczną różni głębokość i kontekst zmiany. Pomoc psychologiczna (świadczona przez psychologa) obejmuje różne formy interwencji, m.in.: wsparcie psychologiczne, psychoedukację, diagnozę, interwencję kryzysową, prewencję i promocję zdrowia. Wybór określonej formy zależy od zgłaszanej potrzeby pacjenta/klienta. Diagnozę będziemy wykorzystywać w sytuacji, kiedy daną osobę coś w sobie niepokoi. Psychoedukacja jest pomocna np. w poznawaniu siebie oraz przy realizowaniu zadań rozwojowych. Bieżące problemy, sytuacje wymagające wprowadzenia gruntownych zmian w życiu, będą wymagały wsparcia psychologicznego. Interwencja kryzysowa skuteczna jest w sytuacjach, gdy odczuwamy deficyt zasobów i nie potrafimy poradzić sobie ze stojącymi przed nami deficytami. Po psychoterapię sięgamy w sytuacjach doświadczania cierpienia, którego źródło jest niezrozumiałe lub głęboko zakorzenione. W takich sytuacjach pomoc jest bardziej kompleksowa i często wymaga daleko posuniętych zmian. Podobnie jak przy remoncie domu – innej pomocy szukamy kiedy chcemy odmalować ściany, a inaczej zabieramy się do remontu fundamentów.
Różnice między omawianymi formami pomocy są niekiedy delikatne, trudno też wyobrazić sobie psychoterapię bez np. psychoedukacji, dlatego zachęcamy do skorzystania z bezpłatnej konsultacji i indywidualnego omówienia swoich potrzeb oraz do przeczytania artykułu, gdzie poświęcamy na to zagadnienie więcej miejsca.
Od ponad 15 lat pracuję z osobami indywidualnymi, parami oraz lekarzami, pomagając im odzyskiwać równowagę, poprawiać relacje i budować większe poczucie satysfakcji w życiu. Łączę wiedzę kliniczną, naukową i praktyczną, tworząc przestrzeń, w której możesz poczuć się wysłuchan_ i zrozumian_.
ulica Stryjeńskich 6/59
Warszawa, 02-791
© 2025 Praktyka psychologiczna Tomasz Krasuski. Wszelkie prawa zastrzeżone.